W polskiej literaturze

tym, że w miarę jak wykonane prace oddalają się od linii montażowej, składu czy maszyny do księgowania, ich kontrola staje się coraz bardziej skom-plikowana, a często i coraz ważniejsza.

W polskiej literaturze wiele cennych myśli odnośnie pomiaru zadań na użytek kontroli wniósł nieocenionej pamięci opiekun młodej kadry naukowej wybitny znawca administracji i stosunków przełożony-podwładny Profesor Stanisław Kowalewski. Zwracał uwagę na konieczność równoczesnego przekazywania podwładnym zadań i mierników, według których będą oni kontrolowani i według których będą mogli kontrolować sami siebie. Mierniki narzucone („z zewnątrz”) mogą spotkać się z nieprzychylnym stosunkiem wykonawców. Dlatego trzeba pamiętać o konieczności ustalania mierników przy ich czynnym udziale. Obiektywizowanie mierników pracy poprzez udział w ich ustalaniu personelu wykonawczego nie tylko ułatwia kontrolę, ale przyczynia się do ułożenia bardziej prawidłowych stosunków międzyludzkich i do podnoszenia morale pracowników. Brak obiektywnych

i mierzalnych kryteriów oceny (kontroli) pracy zwiększa zależność pod-władnych od woluntarystycznie działających przełożonych. Takie sytuacje zdarzają się nie tylko urzędach administracyjnych, zakładach produkcyjnych, ale i w instytucjach naukowych, szkołach wyższych. Piszę o tym z autopsji. Trzeba koniecznie uwypuklić jeszcze inną stronę tego zagadnienia, a mianowicie jeśli pracownik nie ma wyraźnie ustalonych mierników, według których wyniki jego pracy będą oceniane, to oczywiście będzie on starał się ograniczać pole swojej inicjatyw i działalności, ażeby zmniejszyć zakres możliwego narażenia się na reprymendę. Znajomość mierników wzmacnia potrzebę bezpieczeństwa. Mierniki, które się zna, rozumie i którymi można się na własny użytek posługiwać, dają pracownikom poczucie bezpieczeństwa ich pozycji zawodowej i asekurują przed nie uzasadnionymi pretensjami – skądkolwiek by one nie pochodziły. O znaczeniu mierników, a zwłaszcza co oznacza niewymiemość pracy i niemożność jej oceny będziemy pisać w następnym rozdziale stawiając dość rygorystyczną tezę: jeśli nie mierzysz – to nie kontrolujesz.