Punkt odniesienia porównań

J. Zieleniewski zwracał uwagę na jeszcze inny aspekt wyboru punktu odniesienia porównań. Dokonując porównania dzieł z zamierzeniami lub działań z zamiarami (planami) porównuje się bardzo często dzieła z innymi dziełami lub działania z innymi działaniami, przyjętymi jako wzór („wyzna-czenie”). „Znaczy to tylko, że zamiarem było postępować tak, jak postępo-wano kiedy indziej lub tak jak postępuje kto inny, aby dokonać dzieła takie-go, jakie zostało tam lub wtedy dokonane. To samo można powiedzieć, gdy wzorem są normy, choć nigdy i nigdzie dotąd nie osiągnięte. Trzeba bowiem przyjąć – pisał J. Zieleniewski – że zaakceptowanym przez działającego za-daniem jest w takich razach działać w sposób możliwie dokładnie zgodny z normą i doprowadzić rzeczy do stanu w tej normie przepisanego” (Ziele-niewski, 1979, s. 325-3226) Po tych w miarę wyczerpujących rozważaniach

najważniejszej kategorii pierwszego etapu kontroli, pora zająć się drugim etapem: pomiarem rzeczywiście wykonanych zadań. L. Bittel pisze, że „zasadniczą sprawą jest wprowadzenie wiarygodnego

ekonomicznego sposobu dokonywania pomiarów rzeczywiście wykonywa-nych zadań. Na przykład wraz z wykonaniem danej sztuki produktu przez pracownika, zostaje natychmiast automatycznie rejestrowane przez mecha-nizm liczący i przekazane do systemu komputerowego” (Bittel, 1998, s. 29).