W potocznym rozumieniu podaż to ilość dóbr i usług, którą wytwórcy zamierzają sprzedać. W teorii ekonomii podaż oznacza relację między ilością produktu, którą wytwórcy skłonni są oferować w danym czasie a ceną, przy założeniu, że inne zjawiska kształtujące rynek nie ulegną zmianie. Podobnie jak popyt, podaż nie jest więc ilością, lecz relacją między ceną a ilością. Takie ujęcie staje się zrozumiałe skoro wiadomo, że w miarę wzrostu ceny, wytwórcy skłonni są zwiększać skalę wytwarzania oraz postępować odwrotnie gdy cena spada.
Podstawowymi determinantami podaży są: – dostępność czynników wytwórczych (pracy, kapitału, nowoczesnych technologii, organizacji i in.),
– zmiany produktywności wywołane zmianami sposobów wytwarzania,
– zmiany opłacalności wytwarzania innych dóbr i usług.
Działanie powyższych determinant
Działanie powyższych determinant jest zwykle korygowane polityką państwa. Na podaż wywierają wpływ: system społeczno-polityczny i sta-bilizacja polityczna w danym kraju, ułatwienia w ruchu granicznym, kursy dewizowe, polityka kredytowa i podatkowa zmierzająca do pobudzenia turystycznych inwestycji, intensywność tworzenia infrastruktury itp. Ra-cjonalna polityka turystyczna państwa ma działanie multiplikatywne. Oz-nacza to, iż jego działanie jest odczuwane nie tylko przez wytwórców turystycznego produktu, lecz także tych wszystkich uczestników rynku, których działalność w taki czy inny sposób jest związana z turystyką.
Różne klasyfikacje podaży turystycznej generalnie nawiązują do stru-ktury przedmiotu wymiany produktu turystycznego, który – jak już wiadomo – cechuje duża heterogeniczność.
Leave a reply