Planem wywiadu swobodnego nazywamy

Planem wywiadu swobodnego nazywamy ramowy plan luźnej rozmowy, w którym określa się raczej temat i kierunki rozmowy niż listę pytań, zdając się na znajomość problemu i inteligencję prowadzącego badania.

Omówione narzędzia badawcze (ankieta, wywiad z kwestionariuszem itd.) tworzą pewien ciąg, którego kolejne elementy różnią się pod względem:

– samoczynności,

– standaryzacji.

Rozsyłając ankiety za pośrednictwem poczty

Rozsyłając ankiety za pośrednictwem poczty czy umieszczając je w prasie rezygnujemy z pośrednictwa osób aktywnie uczestniczących w badaniu. W przypadku swobodnego wywiadu rola prowadzącego rozmowę wybija się na plan pierwszy. W związku z tym na „rynku narzędzi badawczych” agencje badań marketingowych oferują przedsiębiorstwom różne wzory ankiet i testów.

W przypadku ankiet z pytaniami zamkniętymi uzyskujemy wysoki stopień standaryzacji. W przypadku ankiet z pytaniami otwartymi możemy się do niej przybliżyć przez odpowiednie zakodowanie odpowiedzi (zaliczenie jej do jednej z wcześniej ustalonych grup). W wywiadzie swobodnym każdy ankieter prowadzi rozmowy nieco inaczej: pogłębia lub zawęża pewne problemy, wprowadza nowe elementy itp. W rezultacie otrzymujemy materiał mniej lub bardziej zróżnicowany (niestandaryzowa- ny lub mało standaryzowany), znacznie trudniejszy do opracowania.

Wynika stąd wniosek, że im niższe są kwalifikacje osób prowadzących wywiady, tym większy powinien być stopień standaryzacji pytań i odpowiedzi, ponieważ sprzyja to uzyskiwaniu porównywalnych danych, eliminuje dwuznaczności odpowiedzi i zabezpiecza przed pominięciem niektórych – niekiedy podstawowych – problemów.