Uwzględniając złożoność produktu turystycznego, wielu autorów dzieli podaż na pierwotną i wtórną . Do podaży pierwotnej zalicza się ofertę dóbr przyrody i kultury (a niekiedy także korzyści związane z infrastrukturą danego obszaru), natomiast do podaży wtórnej – wszelkiego rodzaju dobra i usługi, bez których przyrodnicze i kulturalne atrakcje pozostałyby nie wykorzystane, a nawet niedostępne.
Inaczej problem ten ujmuje E. Brunner, dzieląc „przemysły turysty- czne” na pierwotne – zajmujące się bezpośrednią obsługą podróżnych oraz wtórne, które rozwijają się na skutek pobudzenia przez ruch turystyczny, ale typowo turystycznych usług nie świadczą'.
Leave a reply