na system. System zarządzania jawi się więc jako mechanizm, którego logika działania określa jak zachowywać się będą jego element. Elementami tymi są oczywiście ludzie wpisani w określone przez system zachowania decyzyjne. Jeżeli zachowania te prowadzą do skutków ocenianych przez społeczeństwo pozytywnie, to przede wszystkim jest to zasługa systemu. Jeżeli rzecz się ma odwrotnie, to winą należy obarczać system zarządza- nia.”(Zawiślak, 1982, s. 44). a więc nie cechy indywidualne osób podejmujących decyzje, ale system zarządzania przesądza o jakości podejmowanych decyzji w organizacji. Jest rzymskie przysłowie, które dobrze obrazuje tę różnicę: senatores boni viri, senatus autem mala bestia (członkowie senatu to zacni mężowie, cały senat to bestia. „System zarządzania to całokształt ograniczeń formalno – prawnych oraz zbiór obowiązujących w danej organizacji wzorców zachowań decyzyjnych ich uczestników”(Zawiślak, 1982, s. 44). Wpływ na decyzje kierownicze ma informacja, którą dysponują kierownicy w momencie podejmowania decyzji. Trafność każdej decyzji jest pochodną wykorzystywanej informacji. Nic więc dziwnego, że w każdej sytuacji decyzyjnej trzeba zabiegać o informacje i poddawać je weryfikacji.
Również ważną częścią składową systemu zarządzania w każdej or-ganizacji jest tzw. subsystem informacji kierowniczej. Jego zadaniem jest zaspokojenie informacyjnych potrzeb wszystkich stanowisk decyzyjnych w hierarchicznej strukturze systemu zarządzania. Ma on dostarczać informacji, która powinna redukować niepewność w procesie decyzyjnym. Ta redukcja niepewności występuje wtedy, gdy formułując pytanie można otrzymać jednoznaczną odpowiedź: tak lub nie.
Istnieją dwie podstawowe reguły, których respektowanie jest probie-rzem racjonalności subsystemu alokacji władzy (Zawiślak, 1982, s. 45-49). Pierwsza z nich głosi, że podstawowym warunkiem zdrowia każdej organi-zacji jest to, aby obowiązywała w niej zasada utożsamiająca zakres władzy z zakresem odpowiedzialności.
Leave a reply